Po polsku i chorwacku modlili się w piątek (5 sierpnia) wierni na dorocznym Odpuście ku czci Matki Boskiej Śnieżnej przy polowym ołtarzu pod szczytem Śnieżnicy. Podarowny kilka lat temu śnieżnickiej świątyni przez Jana Pawła II obraz Matki Boskiej w barwnej procesji przynieśli na swoich ramionach Chorwaci z niedużej miejscowości Babina Greda w regionie Slavonia, goszczący na Śnieżnicy, u jej Gospodarza ks. Jana Zająca, którego przyjaźń z tym pięknym krajem trwa już prawie 20 lat, a jej początki to czas wojny na Bałkanach w roku 1991.

Odpustowa Suma odprawiana zawsze 5 sierpnia gromadzi turystów z różnych zakątków Polski - sprzyja temu wakacyjny czas, ale najwięcej wiernych to sąsiedzi ukrytej na zboczach Śnieżnicy pięknej, drewnianej świątyni - przybywają więc do tego uroczego zakątka wierni z diecezji tarnowskiej i krakowskiej, bo tędy przebiega granica między diecezjami. Wspólnie zatem modlą się mieszkańcy Kasiny Wielkiej i Żmiącej, Tymbarku i Mszany Dolnej, Skrzydlnej i Rabki, Krakowa i Limanowej, Gruszowca i Jurkowa.

W pięknych zagórzańskich strojach, jak zawsze, na śnieżnickim Odpuście nasze miasto reprezentowali zagórzańscy górale. Nielicznej, ale wyróżniającej się delegacji ze stolicy Zagórzan, przewodził p. Wojciech Jamróz. Uroczystej odpustowej Eucharystii przewodniczył w piątkowy wieczór ks. Mieszko Pabiś z krakowskiej parafii pw. św. Szczepana przebywający na Śnieżnicy z grupą ministrantów. W krótkiej homilii wskazał na dwie postaci - patronki dnia Matki Bożej i bł. Jana Pawła II, którzy całe swoje ziemskie życie podporządkowali zawołaniu "...niech mi się stanie według słowa Twego.." Kapłan podkreślił,że tylko taka postawa daje gwarancję szczęścia i osiągnięcia celu, jakim dla każdego człowieka winno być zbawienie.

Barwną oprawę odpustowej liturgii stanowiły śpiewy pieśni polskich intonowanych przez rabczański Dziecięcy Zespół Pieśni i Tańca Robcusie i chorwackich, śpiewanych przy wtórze ludowych instrumentów przez Gości ze Slavonii. Również biblijne teksty przygotowano w językach polskim i chorwackim. Zaś po Sumie, śnieżnicki, a właściwiej będzie użyć słowa, leśny kapelan - ks. Jan Zając zaprosił wszystkich na przepyszny bigos, gorącą herbatę i coś słodkiego na deser.

Nie mogło zabraknąć i góralskich przysmaków - pochodzący ze Rdzawki ks. Jan zawsze zaprasza na śnieżnickie uroczystości górali z oscypkami i innymi smakołykami wyrabianymi w bacowskich szałasach. Kiedy już posileni na duchu i ciele wierni zamiarowali udać się leśnym szlakiem ku parkingowi na Gruszowcu, na zielonej scenie pojawili się Goście z Babiny Gredy - prawie wszyscy na powrót rozsiedli się wygodnie, by dać się porwać żewliwym, łapiącym za serca bałkańskim pieśniom. Istniejący ponad 100 lat zespół pieśni i tańca zaprezentował również tańce regionalne regionu Slavonia.

Bogactwo strojów, szczególnie kobiet i dziewcząt z chorwackiego zespołu budziło podziw i zachwyt. Dość powiedzieć, że przygotowania związane z ubraniem barwnych sukien i upięciem zdobnych koron i ozdób we włosach, trwają bagatela... ponad 1,5 godziny. Mężczyźni takich kłopotów nie mają, ale i ich stroje swoją oryginalnością, np. zielone podkolanówki, cieszyły oko zebranych. Kiedy Chorwaci na chwilę ustali, do krzesanego i zbójnickiego porwali wszystkich mali Robcusie.

Skrzypce i basy, a w tle akordeon pomagał młodym tancerkom i tancerzom przy góralskich tańcach i śpiewach. Ku zaskoczeniu wszystkich, pod sam koniec tego pięknego wieczoru, ks. Jan zapowiedział, że teraz wszyscy, i Polacy, i Chorwaci zaśpiewają razem, bo tę piosenkę śpiewa się w obu krajach. I rzeczywiście, kiedy tylko wybrzmiały pierwsze takty zagrane "po chorwacku", natychmiast przyłączyli się do grania nasi akerdoniści i skrzypkowie - po bukowym lesie poniosła się hen daleko znana wszystkim piosenka, "...O Marianno, gdybyś była zakochana..".

Przy chowającym się już słońcu pieśniami krakowskimi i nie tylko, uraczyli najwytrwalszych Goście z podkrakowskiej Luborzycy. Wspólne, rodzinne zdjęcie zakończyło uroczystości na Śnieżnicy - kiedy odchodziliśmy do swoich domów, żegnały nas pieśni i muzyka naszych Gości z Chorwacji. Żal było odchodzić, ale wszystko, co dobre szybko się kończy.

Red.