Krzyż na Zarąbkach - wotum wdzięczności i świadectwo wiary 

"[...] Nie wstydźcie się tego krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie. Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka [...]" Tak przed 17 laty, 6 czerwca 1997 roku wołał spod zakopiańskiej Krokwi Papież Jan Paweł II. Wołał do górali, ale to przesłanie od Tatr dotarło aż po Bałtyk, od Bugu aż po Odrę. Papież mówił wtedy do nas wszystkich - może wśród rzeszy wiernych tamtego czerwcowego dnia byli i mieszkańcy Zarąbek?

"Ponad drogą krzyżów pełno i kapliczek tuż przy domu" - pisał dwa wieki temu Wincenty Pol. Taka była Polska w tamtych czasach i taka, na szczęście, jest i dziś, choć coraz częściej słyszymy, że krzyże powinny zniknąć z przestrzeni publicznej, a ich miejsce jest w kościołach, a nie przy drogach. "Oświeconym" bełkotem nie przejmowali się Mieszkańcy os. Zarąbki w naszym mieście i 1 maja z duszpasterzami zgromadzili się przy nowym krzyżu na swoim osiedlu. Historia krzyża w tym miejscu sięga roku 1920 - wtedy to z wojennej tułaczki wracają do domu Antoni Dudzik i Franciszek Barda. Z ich szczęśliwego powrotu cieszą się najbliźsi i sąsiedzi, pewnie i oni sami nie kryli radości, że przeżyli straszliwą wojnę. Młodzi żołnierze wiedzą, że gdyby nie Boża Opatrzność, rodzinnych chat nie zobaczyliby już nigdy. Jak podziękować Bogu, zastanawiali się obaj? Uznali, że wymownym znakiem wdzięczności i świadectwem wiary, będzie przydrożny krzyż. Stanął "ponad drogą", jak pisał Wincenty Pol, wiodącą do osiedla. Przetrwał lata II wojny światowej i niełatwe czasy PRL-u. Śmigany wiatrem, deszczem i śniegiem wytrwał do roku 1986. Mieszkańcy Zarąbek przywykli do swojego krzyża i w miejsce zmruszałego z lat 20-tych, szczególnym staraniem Stanisława Dudzika i Władysława Krzysztofa, postawili nowy. Poświęcił go nieżyjący już ks. Antoni Pawlita, ówczesny proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Mszanie Dolnej.

Krzyż przetrwał do grudnia 2013 roku - zimowa zawierucha powaliła spruchniałe drzewo krzyża. I znów Zarąbczanie długo nie czekali - minęła tylko zima i z wiosną tego roku prace nad drogą ruszyły. Bracia Piotr, Paweł i Marcin Dudzikowie, a z nimi sąsiedzi przystąpili do budowy trzeciego krzyża na swoim osiedlu. Tym razem krzyż ma solidny fundament, a drewniana belka osadzona została na specjalnej, metalowej podstawie, tak by wilgoć i inne atmosferyczne czynniki nie miały dostępu do drewna. Pięknie uporządkowano też teren wokół. Krzyż ma 4 metry i 15 cm. wysokości, zaś belka poprzeczna mierzy 180 cm. Na nowym krzyżu odnajdziemy też motto zaczerpnięte ze słów św. Pawła Apostoła; "I nic nad Boga ". Z tymi słowami spotkamy się również wędrując Doliną Kościeliską - napotkamy tam stalowy krzyż postawiony na skale z inicjatywy poety Wincentego Pola. W pierwszym dniu maja tego roku, proboszcz parafii Bożego Miłosierdzia ks. Tadeusz Mrowiec zaprosił wszystkich mieszkańców Zarąbek na pierwsze majowe nabożeństwo z procesją i mszą św - przyszli młodzi i starsi, w strojach regionalnych. Dało się wyczuć atmosferę radosnego święta - wszyscy mieli bowiem świadomość, że tego majowego wieczora będą świadkami i uczestnikami kolejnej, pomiędzy swoimi domami, intronizacji krzyża.

Po nabożeństwie w świątyni, wszyscy wrócili krętą drogą przez most na Rabie w stronę miejsca głównej tego wieczora uroczystości - dzieci i młodzież w strojach góralskich przygotowały stosowne do wydarzenia pieśni i modlitwy. By liturgia była piękna i godna, starań dołożyli p. Renata Łabuz z Zarąbek i Mariusz Klimek (organista). Znana z rymowanych wierszyków i przyśpiewek p. Barbara Stożek przygotowała i wyrecytowała napisany na tamtą chwilę przez siebie utwór. Uroczystego poświęcenia krzyża dokonał ks. Tadeusz Mrowiec - proboszcz parafii, w asyście ks. Mateusza Korpaka, wtedy jeszcze wikariusza tej wspólnoty. W krótkim słowie ks. proboszcz Tadeusz Mrowiec przypomniał, że "krzyż to największa wolność i największa miłość - objawił to Jezus Chrystus oddając swoje życie za zbawienie świata. Krzyż zobowiązuje do współpracy, zgody sąsiedzkiej, wzajemnej życzliwości i solidarności".

Majowy wieczór pod Szczeblem zakończyło wspólne, osiedlowe ognisko z kiełbaskami i sąsiedzkimi pogawędkami. A na koniec jeszcze jeden cytat z homilii Jana Pawła II wygłoszonej pod Giewontem w roku 1997; "[...] Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest niemym, ale jakże wymownym świadkiem naszych czasów" - te słowa możemy odnieść także do krzyża na Zarąbkach i do wszystkich przydrożnych krzyży w naszym kraju - towarzyszy wszystkim, którzy każdego dnia przechodzą i przejeżdżają przed nim do pracy, szkoły i na niedzielną mszę św. Ten krzyż jest świadectwem wielkiej wiary mieszkańców Zarąbek i ich chrześcijańskiej tożsamości. Pewnie w najbliższą niedzielę zgromadzą się pod swoim krzyżem na chwilę modlitwy - tego dnia Kościół Katolicki obchodzi bowiem święto Podwyższenia Krzyża Świętego.

Red.